+ آنجا که همه مثل هم فکر می کنند ، هیچ کس خیلی فکر نمی کند .

+ انسان در همان لحظه که تصمیم می گیرد آزاد باشد، آزاد است .

+ وسعت دنیای هرکس به اندازه وسعت تفکر اوست .

+ تجربه نامی است که تمام افراد بر روی اشتباهات خود می گذارند .

+ آنانکه می دانند رنج می برند و آنانکه نمی دانند به دیگران رنج می دهند .

+ نتیجه اراده ضعیف ، حرف است ونتیجه اراده قوی ، عمل .

+ وقتی با انگشت به کسی اشاره می کنیم ، به یاد داشته باشیم که سه انگشت دیگر به طرف خودمان بر گشته اند .

+ آنان که نمی توانند خود را اداره کنند ‌ناچار از اطاعت دیگرانند .

+ حکایت جالبی است که فراموش شدگان فراموش کنندگان را هرگز فراموش نمی کنند .

+ یا درست حرف بزن یا عاقلانه سکوت کن .

+ هر کس که بداند چقدر می ارزد، به آنچه که می ارزد می رسد.

+ آنکس که بداند، و بداند که بداند ، اسب شعف از گنبد گردون برهاند … آنکس که بداند و نداند که بداند ، بیدار کنیدش که شبی خفته نماند … آنکس که نداند و بداند که نداند ، لنگان خرک خویش به منزل برساند … آنکس که نداند و نداند که نداند ، در جهل مرکب ابدالدهر بماند .

+ اشتباهات انسان، در ابتدا رهگذرند، سپس میهمان میشوند و بعد صاحبخانه.

+ عفو از کسانی نیکوست که توانائی انتقام دارند .

+ اگر می خواهی اندوهگین نباشی ، حسود مباش .

+ آنقدر شکست خوردم که راه شکست دادن را آموختم .

+ هیچ کاری برای انسان سخت‌تر از فکر کردن نیست .

+ مردم از ترس شکست می بازند .

+ ترسناک ترین تنهایى خود پسندى است .

+ از آغاز حرفی در میان نبود . گفتن این حرف ، حرفی به میان آورد .

+ آن که خوشی خود را در رنج دیگران بجوید ، هر گز روی خوشی نمی بیند .

+ زر اندوزانی که برای مال دنیا کیسه دوخته اند بدانند که لباس آخرت جیب ندارد .

+ بزرگترین نفرین آنست که همه چیز را تجربه کنی .

+ تا تو مرا بد خواهی و خود را نیک ، نه مرا بد آید و نه تو را نیک .

+ افتادن برگ از درخت نشانه امدن زمستان نیست بلکه نشانه تمام شدن یک عمر است .

+ فهمیدن بهتر از دانستن است .

+ هر کس مرتکب اشتباهی نشده، اکتشافی هم نکرده است .

+ کسانی که روح ناامید دارند مقصرترین مردم هستند .

+ انسان تنها مخلوقی ست که نمی خواهد همان باشد که هست .

+ به هر ناراحتی کوچک خشمگین شدن و به دیگران پریدن ، نشان غرور بی اندازه یا کم عقلی است .

+ آنچه را که نمی توانی فرموش کنی ببخش و آنچه را که نمی توانی ببخشی فراموش کن.

+ مواظب افکارت باش که گفتارت میشود ، مواظب گفتارت باش که رفتارت می شود ، مواظب رفتارت باش که عادتت می شود ، مواظب عادتت باش که شخصیتت میشود و مواظب شخصیتت باش که سرنوشتت می شود.

+ نومیدی انسان را پیش از مرگ می کشد .

+ حسن معاشرت، ترکیبی است از فداکاری ها و گذشت های کوچک.

+ زندگی چون نردبانی آهنی است ، روزی نیز این نردبان افتادنی است ، هرکسی کو بالاتر نشست ، استخوانش بیشتر خواهد شکست.

+ تنهایی من زمانی ولادت یافت که انسانها ، لغزشهای حاصل از پرگویی مرا ستودند و فضایل خاموشی ام را ناچیز شمردند.

+ راه دوست داشتن هر چیز درک این واقعیت است که امکان دارد از دست برود.

+ همانگونه که می اندیشی ، همان خواهی شد .

+ هرگز نمی توانی در حالیکه دستهایتان را در جیب خود فرو برده اید از نردبان موفقیت بالا بروید.

+ مهمترین درس زندگی اینست که بپذیریم گاهی اوقات احمق ها هم درست می گویند .

+ تغییر کن تا تاثیر کنی !

+ کسانی که در عشق عاقلند ، بیشتر عاشقند و کمتر حرف میزنند .

+ انسان همان می شود که اغلب به آن فکر می کند .

+ تمایلات خود را میان دو دیوار محکم اراده و عقل حبس کنید .

+ کسی که دیگران را می شناسد عالم و دانشمند است و کسی که خود را می شناسد عاقل و فهمیده است .

+ بهترین مترجم کسی است که سکوت دیگران را ترجمه کند .

+ گاهی برخی از برکات خداوند با شکستن تمامی شیشه ها وارد می گردند .

+ فقط کسی رنگین کمان را میبیند که تا آخر زیر باران بایستد .

+ هر رفتاری از دیگران که موجب آزار ما می شود موجب شناخت بیشتر خودمان خواهد شد.

+ هرکسی چیزی را می بیند که آن را در قلب خود حمل می کند.

+ تجربه همیشه به نفع انسان نیست چون هیچ حادثه ای دو بار به یک شکل رخ نمی دهد .

+ بسیاری از مردم خوشبختی را می جویند ، مثل اینکه کسی کلاه روی سرش باشد و آن را بجوید .

+ در “زندگی” هرگاه از “یخ” خانه ای ساختی بر آب شدنش اشک مریز.

بی نگاه عشق مجنون لیلی نداشت ،

 بی مقدس مریمی دنیا مسیحایی نداشت ،

 بی تو ای شوق غزل آلوده ی شب های من ،

لحظه ای حتی دلم با من هم آوایی نداشت .
 

در این شب ها چه خاموشم ، بیاد تو هم آغوشم ،

 به من گفتی وفا دارم ، چه شد کردی فراموشم .
 

اگه دنیا رو بهم بدن که بی خیال تو بشم ،

 تو رو میگیرم و بی خیال دنیا میشم !
 

میدونی سخت ترین لحظه تو زندگی آدم چیه ؟

اینکه واسه کسی که دوستش داری یه تجربه باشی ! 
 

زندگی کن و لبخند بزن به خاطر آنهایی که با لبخندت زندگی می کنند

 و از نفست آرام می گیرند و به امیدت زنده هستند !

ای کاش امتداد لحظه ها تکرار همیشه با تو بودن بود ،

 تقدیم به تو که نمی دانم در خاطرت می مانم یا برایت خاطره می شوم

اینجا آسمان ابریست ، آنجا را نمی دانم ،

اینجا شده پاییز ، آنجا را نمی دانم ،

 اینجا دلی تنگ است ، آنجا را نمی دانم .
 

میان دو دست تمنای من روییدی ، در من تراویدی ،

 آهنگ تاریک اندامت را شنیدم ، نه صدایم نه روشنی ،

 طنین تنهایی تو هستم ، طنین تاریکی تو .
 

دوباره فال حافظ و دوباره تو فالمی ،

 همیشه در خیالتم اگرچه بی خیالمی

برای انسان های بزرگ بن بستی وجود ندارد ! آنها بر این باورند

 که : یا راهی خواهم یافت ، یا راهی خواهم ساخت !
 

شرط دل دادن ؟ دل گرفتنه ،

 وگرنه یکی بی دل میشه و یکی دو دل .

می نویسم از تو ای زیبای من ،

 می سرایم از تو ای رویای من ،

 ای نگاهت سبزتر از سبزه زار ،

 می نویسم بی قرارم بی قرار .
 

میان سجده سبز سحرگاهان

 اگر بر خاطرت رد شد خیال من ، دعایم کن .

گاهی وقتها چقدر ساده عروسک می شویم ،

نه لبخند می زنیم نه شکایت می کنیم ،

فقط احمقانه سکوت می کنیم .
 

من فکر می کنم
که پشت همه ی تاریکیها
شفافیّت شیری حیات نهفته است.
این راز را
از حفره ی ماه و روزنه های ستارگان دریافته ام.

آسمان جای عجیبیست نمی دانستیم
عاشقی کار غریبیست نمی دانستیم

عمر مدیون نفس نیست نمی دانستیم
عشق کار همه کس نیست نمیدانستیم

بگذار ابر سرنوشت هرچه می خواهد ببارد ما چترمان خداست